هدیه به آشنا

نفسم از بوی سنگین و سکوت خانه بیزار استچها ر دیواری بی رنگش اینک رو به آوار استاشک من همچون فرات و فکر من نخلی بریده سر به ساحلقایقی مانده به گل در بحر وسیلابی که فعلا ماندگار استاز چه گویم پنجره فرطو هدیه به آشنا...

فکر می کردم گذشته روزگار نامرادیها . بی وفایی چابلوسی کاسه لیسی بی مرامیها . گفته بودم که زلال گشته چو شبنم آدمیت . کس دگر نفروشد انسانیت خود از پس روزمرگیها . فکر می کردم که بوی عفن شرک برچیده است . هدیه به آشنا...

‌‌‌‌ ای فرات خجل قوم عرب تقصیر از راه تو نیست....                                ای محرم کم بپیچ بر جان خود تکسیر از ماه تو نیست...                       قوم کفر دیری است در سر رشته ها پرورده است..... هدیه به آشنا...

خیمه ها می سوزن و  شمع شب تارم شده در حماقت خیل نادان اینک آوارم شده بی قرارم رفته عباس سوی نیزار فرات غربت چشمان خواهر آتش جانم شده گر نیاید میر لشگر بشکند پشتم گران بی امیرم تاب رفته طاقت طاقم شده س هدیه به آشنا...

‌‌‌‌ ای فرات خجل قوم عرب تقصیر از راه تو نیست....                                ای محرم کم بپیچ بر جان خود تکسیر از ماه تو نیست...                         قوم کفر دیری است در سر رشته ها پرورده است... هدیه به آشنا...

1. فهمیدهّّ‌.!! قیصر2. جنگ بود وروزهایی پر طلاتم، عزمهایی آهنین.راضی از پندار من گر هو نباشد وای من ای متقین .۳. هرشب این دل بر گریبانم زند چنگ و لجوجکم تلف کن بر عبث وقت گرانت، دیر کرده ای همین!۴.عذر هدیه به آشنا...

من خویشتن را دیده ام چون سایه بر دنبال خویش

در قرص مهتابی به بدر مبهوت از تمثال خویش

من فر وهر را دیدهام در قبله گاه وقت نماز

در قاب شیشه پادشه تصدیق گفت با حال ریش

من مات از احوال خودپیدا و پنهانم چنین

اعجاز حق پیدا در این بیغوله ی آمال خویش

در پایتخت جان خود ارواح پیرانم به نقب

که ای رهرو نیکو خرام خوش می روی با حال خویش

هدیه به آشنا...

1. فهمیدهّّ‌.!! قیصر2. جنگ بود وروزهایی پر طلاتم، عزمهایی آهنین.راضی از پندار من گر هو نباشد وای من ای متقین .۳. هرشب این دل بر گریبانم زند چنگ و لجوجکم تلف کن بر عبث وقت گرانت، دیر کرده ای همین!۴.عذر هدیه به آشنا...

زیر پای عابران خش خش برگهای خزان

گویی یا در حیطه ی غم مرده از نیش زمان

رقص برگ از لودگی باد دارد پیچ وتاب

زوزه ی هر شاخه‌از بادمرثیه خوان بی گمان

هر کجا قاصدکی در باد مواج است جارچی

قامت صحرا کنون پوشیده یک رنگین کمان

غرق حیرت چشم تیز آدمی از این تماشا

غمزده پاییز در اوج جمال گوید سخنهای نهان

خاک گرچه مرده آید روی سوی چشمها

لاجرم در رستخیز اعتدالش رنده گرداند زمان

درسهای عبرت است از بهر شکاکان و رند

تارو پود جسم انسان پوسد و روح گرانش جاودان

هدیه به آشنا...

گفتم که غم داغ شقایق به که گویم

بیهوده دگر راه فرو رفته به مه را زچه پویم

عمرم همه در حسرت دیدار تو گم گشت به ماضی

داغ شثایق
گفتم که غم داغ شقایق به گویم .
بیهوده ره رفته به مه را ز چه پویم.
عمرم همه در حسرت دیدار تو گم شد به ماضی
وز بوی عبیر سر زلفت به صبا هیچ مگویم
ذوقم همه در شورش امواج فرو دفته به اعماق
جز پوچی انبوه حباب هیچ مجویم
لب بسته در این عزلت خاموش گرانم
منفور تر ازبوی نم چندش مرداب مبویم

هدیه به آشنا...